(dat klinkt misschien mooi, maar het slaat werkelijk nergens op).
De zinnen die ik schrijf bestaan. Net als dat u ziet dat ik besta. Niet direct, nee, maar er moet toch iemand zijn die deze tekst heeft geschreven. Gewoon iemand die denkt aan zijn publiek.
Jij daar! Lezer, ik probeer mij op dit moment verbonden te voelen met jou. Misschien is het niet zo intiem en is het contact wat eenzijdig. Om maar niet te spreken van de tijd die verstreken is sinds mijn communicatie is verzonden. Maar dit kun jij veranderen! Denk aan mij. Denk aan mij achter mijn computertje om een uur of 11 s’avonds. Ik probeer contact met jou aan te gaan. Ik typ niet naar jullie, maar naar jou. Hoe voelt dat?
Is het mijn huidige mood dat ik echt contact ervaar? Misschien denkt iemand in mijn toekomst op dit moment aan mij. Jij dus. Op het moment dat jij dit leest ben jij mijn toekomstcontact. Gewoon in een soort parallelle dimensie die ietsje voorloopt. Dat hoeft trouwens niet eens. Einstein zei namelijk ooit dat tijd relatief is en slechts door de mens is geschapen (lees: een naam gekregen heeft) ter houvast.
Wellicht beoordeel jij mij nu. ‘Wat een homo!’. Zomaar denk je dat misschien zonder te weten of dat waar is. Überhaupt vreemd om te schelden met iets wat ik niet als een scheldwoord zie, maar slechts als een specificatie van de seksuele voorkeur. Maar vind jij het raar dat ik dit typ? Ik denk zonder hersens; in feite omdat ik mijn vingers het werk laat doen en achter elkaar doortyp. Doe ik dat voor jou? Nee, niet alleen! Ik wil gewoon schrijven. Toch is zo’n eenzame avond typisch eentje om een biertje met een vriend te doen. Niet dat ik me rot voel. In tegendeel! Maar dat interactieve contact verbreed gewoon flink je horizon.
Als ik nu dingen zeg die jou niet aanstaan, blijf ik maar gewoon doorratelen en haak jij af. In het ‘echt’ kan je tegen me zeggen ‘hou je kop, je lult slap!’. Maar nu.. voelt het zoals eerder gezegd wat.. eenzijdig.
Je hebt het er maar mee te doen. JasTas is een plek voor experimentele teksten en andere uitingen. Geniet er van of haat het. Over het algemeen is er geen middenweg! Dat is niet waar, maar het klinkt wel standvastig. Al zou ik het dan wat harder moeten formuleren: Er is geen middenweg! Eens of oneens?
En je zegt niets. Ik stop met typen omdat een reactie wat menselijker zou voelen. Dus ik hoop dat je hieronder wat te melden hebt. Want waar hoop is, is een hoop tekst om de hoop hoop mee te verklaren.