Jos wordt geboren en samen met zijn zusje Anne worden ze liefdevol ontvangen door hun ouders, papa Kees en mama Ingrid. Al bij de eerste maanden gaan ze met z’n allen naar opa Klaas en oma Truus. Oh, wat een gezelligheid toch. Opa en oma geven de kinderen al de liefde die ze maar hebben, net zoals ze dat bij Ingrid hebben gedaan toen zij kind was. Als Anne en Jos groot zijn en zelf kinderen hebben nemen zij die ook gezellig mee naar hun opa en oma. Die zijn inmiddels nu dus overgroot opa Klaas en overgroot oma Truus en erg oud. Op een dag sterven Klaas en Truus dan ook een vredige dood.
Wat echter niemand verder weet, is dat Klaas en Truus wegens het slechte zaad van Klaas geen kinderen konden krijgen. Zij hebben Ingrid geadopteerd en het haar nooit verteld uit angst dat ze hen zou haten en de familie hen raar zou vinden. Hun eergevoel ging boven de waarheid.
Mensen met wie Ingrid in haar leven in aanraking kwam hebben er nooit ook maar over na gedacht. Ze zouden het niet in hun hoofd halen een rare vraag te stellen als: “Zijn het je echte ouders?”. Want aan dat soort dingen twijfel je toch niet? Niemand zal er ooit achter komen dat Ingrid eigenlijk geadopteerd is. Maar wat doet het er ook toe. Ze heeft toch een prachtig leven? En toch… hoe dicht bij haar pleegouders ook stonden, ze is er nooit achter gekomen dat het gewoon klinkklare onzin was dat het haar echte papa en mama waren. Daar stond ze gewoon ook niet bij stil. Want als kind denk je dat toch ook helemaal niet?
Best eng toch dat zo een groot gegeven generatie op generatie doorgegeven kan worden zonder dat iemand er ook maar bij zou stilstaan dat het gewoon niet waar zou kunnen zijn. Zie je het al voor je? Anne en Jos die aan hun ouders vragen of opa en oma wel hun echte grootouders zijn? Dat kun je niet maken, dat is niet beleefd, dat is je familienaam beledigen.
Denk je eens in hoe vaak dit soort dingen voorkomen; als kind geloof je je ouders in alles wat ze zeggen. Tot je een jaar of 12 bent, maar dan zit er al genoeg ‘basiswaarheid’ in waar je niet meer aan zou durven twijfelen.
Een zelfde soort scenario, maar dan met andere beweegredenen van Klaas en Truus zou zich bij vele onderwerpen kunnen afspelen.
Als je als mens niet aan ieder gegeven durft te twijfelen ben je naïef. Alles is je met de paplepel ingegoten, al je informatie krijg je van je ouders, school, je omgeving, tv en internet. Als je bedenkt dat iedereen die informatie geeft het ook zelf verkeerd geleerd kan hebben, kom je op een waarheid die toch een stuk minder betrouwbaar is dan je op het eerste gezicht zou denken.
Geloof nooit 100% in de informatie die je krijgt. Laat altijd enige ruimte over voor twijfel. Blijf flexibel en plaats overal vraagtekens, zo voorkom je misschien wel dat je zonder dat je het doorhebt vast komt te zitten in een eng dogma..
Share on Facebook