(dat klinkt misschien mooi, maar het slaat werkelijk nergens op).
De zinnen die ik schrijf bestaan. Net als dat u ziet dat ik besta. Niet direct, nee, maar er moet toch iemand zijn die deze tekst heeft geschreven. Gewoon iemand die denkt aan zijn publiek.
Jij daar! Lezer, ik probeer mij op dit moment verbonden te voelen met jou. Misschien is het niet zo intiem en is het contact wat eenzijdig. Om maar niet te spreken van de tijd die verstreken is sinds mijn communicatie is verzonden. Maar dit kun jij veranderen! Denk aan mij. Denk aan mij achter mijn computertje om een uur of 11 s’avonds. Ik probeer contact met jou aan te gaan. Ik typ niet naar jullie, maar naar jou. Hoe voelt dat?
Is het mijn huidige mood dat ik echt contact ervaar? Misschien denkt iemand in mijn toekomst op dit moment aan mij. Jij dus. Op het moment dat jij dit leest ben jij mijn toekomstcontact. Gewoon in een soort parallelle dimensie die ietsje voorloopt. Dat hoeft trouwens niet eens. Einstein zei namelijk ooit dat tijd relatief is en slechts door de mens is geschapen (lees: een naam gekregen heeft) ter houvast.
Wellicht beoordeel jij mij nu. ‘Wat een homo!’. Zomaar denk je dat misschien zonder te weten of dat waar is. Überhaupt vreemd om te schelden met iets wat ik niet als een scheldwoord zie, maar slechts als een specificatie van de seksuele voorkeur. Maar vind jij het raar dat ik dit typ? Ik denk zonder hersens; in feite omdat ik mijn vingers het werk laat doen en achter elkaar doortyp. Doe ik dat voor jou? Nee, niet alleen! Ik wil gewoon schrijven. Toch is zo’n eenzame avond typisch eentje om een biertje met een vriend te doen. Niet dat ik me rot voel. In tegendeel! Maar dat interactieve contact verbreed gewoon flink je horizon.
Als ik nu dingen zeg die jou niet aanstaan, blijf ik maar gewoon doorratelen en haak jij af. In het ‘echt’ kan je tegen me zeggen ‘hou je kop, je lult slap!’. Maar nu.. voelt het zoals eerder gezegd wat.. eenzijdig.
Je hebt het er maar mee te doen. JasTas is een plek voor experimentele teksten en andere uitingen. Geniet er van of haat het. Over het algemeen is er geen middenweg! Dat is niet waar, maar het klinkt wel standvastig. Al zou ik het dan wat harder moeten formuleren: Er is geen middenweg! Eens of oneens?
En je zegt niets. Ik stop met typen omdat een reactie wat menselijker zou voelen. Dus ik hoop dat je hieronder wat te melden hebt. Want waar hoop is, is een hoop tekst om de hoop hoop mee te verklaren.
Ah!…. Daar hebben wij hem, de middenweg. Alleen begin je ook over de essentie van schrijven. Wat een uiterst boeiend stukje tekst! De middenweg is een deelproduct van het schrijven, maar tegelijkertijd is het schrijven een deel van de middenweg.
Wat is schrijven eigenlijk? Een verlengde van taal zou je zeggen, maar om het zeker te zijn kijken we nu even naar buiten. Naast de uiterst prominente plek van de mensheid, zie je hier en daar een vogeltje vliegen. Hoe communiceren vogels, via fluiten. Alleen, zijn de riedeltjes en deuntjes een product van de geboorte of cultivatie? Wat blijkt! Vogels leren al doende meerdere riedeltjes, sommige soorten zijn capabel genoeg om een duizendtal volgordes te leren. Dit is bijzonder vergelijkbaar met de mensheid, bij de geboorte liggen de mogelijkheden om te praten daar, alleen de deuntjes en riedeltjes moeten nog geleerd worden. De wat speculatieve stelling zou vervolgens kunnen zijn. Is schrijven een logische en evolutionaire opvolging op het kunnen praten? Met als doel meer mensen te kunnen bereiken en te kunnen beïnvloeden zoals vrienden, geliefden of vijanden. Schrijven is hetgeen wat in de rivier des tijd, blijft liggen. Morgen mogen er andere moleculen in het water liggen en de vogels aan de oever zijn vertrokken, maar jouw voorheen geschreven tekst, ligt ferm op de bodem. De fascinatie die Tas ook in zijn tekst voegde!
Dan de middenweg. Volgens de Boeddhistische aanhang bestaat de middenweg weldegelijk. Sterker nog het is de weg naar het ultieme doel van geestesstroming, namelijk nirwana. Men gaat er vanuit dat het dualisme van links/rechts leidt tot lijden. Door zich neutralistisch op te stellen, hoopt men dit te vermijden.
Echter, kijkt men naar de westerse maatschappij is het een stuk anders. Mensen zonder mening worden veracht en daardoor wordt geen mening je nog als mening verteld, zoals een mooi liedje ons een vertelde. Populisme vindt hier gretig aftrek en personen als Pim Fortuin en Geert Wilders krijgen rap veel aanhanger. Mede door de extreem afwijkende mening, waar men van hoopt dat het ons zal verlossen van de huidige ‘’boosdoener’’. Een Boeddhistische purist zal hier op antwoorden, afwijken van de middenweg laat ons open voor verlangen en verlangen laat ons open voor lijden.
Best geestig onderwerp, maar dit is zo’n beperkte visie. We moeten veel meer leren van allerlei culturen over de wereld om een beter beeld te vormen! En zelfs dan….
Maar als iemand hier een andere aanvullende visie heeft? Deel hem en verrijk ons!