Mocht u ooit in een boterkoekenfabriek zijn geweest, dan weet u alles over deze lekkere vette koek. Fred, de reisleider der koekenfabrieken trekt zijn (koek)blik oneliners en woordgrappen geregeld open. Maar voor de echte rondleiding moest je bij Hans zijn. Althans, totdat het mis ging. Hans schroomde niet om de bezoekers te laten proeven uit de pannen, likken aan de lepel of andere hygiënecodes te breken. Maar op een dag kwam een groot pindakaas liefhebber binnen. Snip. Snip de pindakaasman, zijn hobby net zo vreemd als zijn naam. Hobby is eigenlijk niet eens het juiste woord, Snip leefde vóór en op pindakaas. Zijn favoriete gerecht bestond uit geroosterde pinda’s met strooikaas en warme pindakaas. Jaren at Snip alleen pindakaas. Totdat zijn moeder het zat was. De tweeënveertig jarige Snip woonde nog altijd thuis. Alleen met zijn moeder in een veel te klein huisje, vol kieren en gaten. Vracht, de moeder van Snip, met misschien nog wel een vreemdere naam, had besloten. Snip moest uit huis. Het kleine huisje stond bomvol potten. Snip bewaarde elke lege pot en gaf die een naam. Één keer is een pot kapot gevallen. Met tranen in zijn ogen heeft Snip de glasscherven in de tuin begraven. Het moeten ‘oprotten’ uit huis was voor Snip aanleiding nieuwe uitdagingen in het leven te zoeken. In plaats van dat de verstandelijk uitgedaagde Snip op zoek ging naar een nieuwe woning, vond hij zijn plezier in rondleidingen. En zo kwam het dat Snip een rondleiding van Hans kreeg in de boterkoekenfabriek. Een mentaal instabiel persoon gecombineerd met een nonchalant joch bleek geen goede combinatie. Je zou het niet verwachten. Het ging goed, totdat Hans Snip de nootjesmaler liet zien. Blijkbaar gaan er in sommige boterkoeken ook nootjes. Op dat moment liep Fred nog even langs om te vragen of ze geNoten hadden. Niemand moest lachen. Maar ook niemand had gemerkt dat Snip in de notenkraker was gesprongen. Althans, totdat het bloed opspatte en het gekrijs van Snip ieders oor bereikte. Fred reageerde kordaat door te zeggen:’the show must go on’. En zo gebeurde het dat de notenvariant van de boterkoek enkele snippers van Snip bevatte. Maar de boterkoekenfabriek had niet voorzien dat de gekte van Snip zich zou voortplanten via de koeken. En zo ontstond een wereldwijde verzamelwoede naar pindakaas. De ultieme apocalyps. Iedereen is dood, maar Snips gedachtegoed zal altijd blijven leven. En de grappen van Fred. Want die gaan er in als zoete koek.
Share on Facebook